Witaj na stronach niepije.com.pl

[dziadziunio]

Ponieważ ze strefy zaginął temat Wieczny gracz, postanowiłem za zgodą wielkich tego forum ratować temat alkoholizm prawdziwy. Przeniosę tutaj trzy posty które są moim zdaniem esensą mojego alkoholizmu. Napisałem mojego gdyż nie każdy alkoholik jest potwierdzeniem lustrzanego odbicia bezębnego starca siedzącego pod drzwiami kościoła i żebrzącego na nalewkę... Pokażę Wam mój świat i moje dzisiejsze spojrzenie na to co się wokoło mnie dzieje i chociaż moja abstynęcja nie należy do zbyt zaszczytnych osiągnięć udowodnić potrafię, że mój mózg pracuje już na dość przyzwoitym poziomie. Udowodnić potrafię również, że o wiele łatwiej jest odbudować w niepijącym alkoholiku uczucia wyższe niż zabić je w przedstawicielkach przemilnych i ciepłych koalko.
W jednym z trzech postach tutaj cutowanych będą pojawiać się bluzgi i za te dziwne słowa Wszystkich czytających przepraszam tak kiedyś pisałem i taki etap mojej drogi był chyba standardowym doświadczenim mojego życia.....
Chyba na początek wystarczy.
Poza jeszcze jednym gdyby nie Wiesiu nie potrafiłbym tego zrobić. dziękuję Przyjacielu jesteś wielki
No to zaczynamy kontynuację czegoś co było moim tutaj zaistnieniem.
Miłego czytania..
pozdrawiam dziadziunio

[dziadziunio]

Siedział w salce niegdyś katechetycznej, lecz odkąd kościól zajął dość znaczące miejsce w tym kraju, katecheza poszła do szkól, aby tam już w zielonych, młodych i bezbronnych umysłach wpajać miłość do boga i daninę na kościól, księży i całe to ścierwo. Im szybciej tym dokładniej, to z życia nie z opowiadań. Tak samo było przed drugą wojną światową, zamiast młodzież uczyć zawodu pokazywano im swiat iluzji, fanaberii i bredni rodem ze środka kosmosu bram. Dziś właśnie obchodził swoją kolejną już rocznicę, która to? piąta....
Patrzył na koleżanki starannie sprzątające, statki po zakończonej przed chwilą zaledwie uroczystości. Zamyślony wbił się boleśnie w wspomnienia ostatnich lat, matka nie żyła już lat siedem a on tak jakby dziś wciąż pamięta ostatnią wspólną partię szachów. Wyglądała już żle i żle się też już czuła. Stawała jednak do walki na każde jego życzenie, jednak blask bijący z jej oczu już dawno zgasł. Pamięta jak z początku muskając zaledwie, delikatność oszustwa , w pierwszej wspólnej parti, po raz pierwszy zdjął jej z planszy piona. Nie zauważyła, a potem pewnym będąc , że z pamięci analizując skończoną grę dojdzie do tego, że oszukiwał, miał niezłego pietra. Oszustwo? w tamten czas tak tego nie nazywał, smutno uśmiechnął się do siebie. To przecież była tylko gra.... Następnym razem upewniony, że jego niecny postępek nie został wykryty, ściągnął jej z szachownicy skoczka. Podczas gry jej ręka zawisła nad miejscem w którym skoczek przecież powinien był stać. Bał się ogromnie, że teraz przesadził lecz matka, trochę zmieszana, ruszyła inną ze swoich figur.... To była pierwsza z partii które udało mu się z nią wygrać. A potem, potem to już ruszyła lawina. Coraz bardziej swobodnie, coraz mniej kamuflując, coraz bardziej będąc bezczelnym i bezlitosnym zarazem. Zamyślony usiadł przy otwartym oknie, przypalając papierosa, zgasił protesty koleżanek które z daleka krzyczały, że tuaj przecież nie można. Co kur..wa nie można skoro klechy biorą siano za udostępnienie nam tej budy, oni pazerni, ja bezczelny i ok...A jak proboszcz będzie,... sram na proboszcza, na kosciól i całą tą pierdo..loną mistifikację, przerwał w połowie zdania piepszenie koleżanki... Z każdym udanym numerem, który uchodził mu bezkarnie, postępował o krok dalej. Postępował tak jakby chcąc być złapanym. Złapanym, osądzonym i ukaranym. Zaciągnął się mocno dymem. Kur..wa to tak jakbym krzyczał i prosił o baty to tak jakbym chciał sam wywołać i zaprosić do siebie moje prawdziwe dno, jednocześnie jednak błagając o pomoc, w przerwaniu czegoś czego zakończyć już sam przecież nie byłem w stanie. Pstryknąl niedopałek papeirosa który lecąc daleko, zgasł wpadając do stojacej na dole kałuży. Jakże bardziej mogłem sygnalizować, że to nie jest tak. Dawać znaki, odpychać bliskich i tych bardziej przecież dalekich. Matka patrząc na to, co się na szachownicy wyrabia, wciąż nie widziała prawdziwości mojej gry, wciąż pewna będąc, że wszyscy tak jak i ona postępować muszą wedle żelaznych prawideł życia. Robiłem wszystko, podbierałem piony i figury, poruszając nimi wbrew schematom przez ogół za prawidłowy przyjęty, zmieniałem miejsca swoich i zamatować potrafiłem na chwilę zaledwie przed matem z jej strony. Coraz bardziej zły, że wciąż tego nie widzi i coraz bardziej bezczelny z powodu tego co wyżej... A może dziewczyny, w czymś wam mogę pomóc? zapytał tylko po to aby nie było gadania, że nie chciał pomagać i nic nie robił.. Na ostatnią z rozegranych pomiędzy nimi parti, przyszedł narąbany jak szpadel. Pił już strasznie dużo w samotności, lecz jak wtedy uważał będąc samym a nie, samotnym z własnego przecież wyboru, gdyż gdzież znajdziesz mądrzejszego do rozmowy niż siebie samego głuchy pustostanu, smutny cień. Jeżeli myślicie, że gadki te były bezowocne lub też nie dochodziło pomiedzy nimi do sprzeczek to bardzo ale to bardzo się mylicie..Usiadł na krześle nie będąc w stanie, wspomnień płynących strumieniem zatrzymać. Kur.wa przecież wtedy będąc już tak bezlitosnym cały jej sztynks i jego działanie pokazałem. Jak gdyby cisząc się i bawiąc, że tak bardzo ją upokorzyłem, ośmieszyłem, zaszmaciłem. Dlaczego? przecież była moją matką, kochałem ją, lecz czy wtedy wiedziałem jak wogóle wyglądać powinna miłość? Skończone, możemy iść. Wychodzili razem jak zawsze, uśmiechnięci choć trapieni zmarwieniami jak wszyscy żywi przecież ludzie. Żegnając się, czule się ściskali i obiecywali spotkać się jak zawsze za tydzień.
Gdy już się rozeszli wszyscy do swoich domów, on stał jeszcze długo przy ulicy, rozmyślając o tym co bylo, co będzie i czy wogóle warto aby coś tam kiedyś było.

Uśmiechnął się, smutno i tak jakby do siebie, jakby do Ciebie, jakby do Was powiedział

Przepraszam Cię mamo........błagam, wybacz mi.........

List do M.

Krzysztof

[dziadziunio]

Może to i racja, że trzeba zacząć wszystko od nowa. Opisać swoją historię widzianą oczami którymi teraz ją obserwuję. Zarejestrować obrazy z dawnych i terażniejszych lat obserwowanych z pozycji terażniejszego stanu duszy. Zostawić to co było zapominając o tamtym czasie i tamtych przeżyciach uwieczniając je jednak ku swojej wiecznej jednak przestrodze.
Chyba w złym miejscu zamieściłem ten temat, zatem proszę o przeniesienie go do swoich histori. Gdzie chyba jest jego miejsce.
Pozdrawiam dziadziunio

[dziadziunio]

Post o szachach samych w sobie ukazuje działanie alkoholizmu jako choroby. Nie wiem czy tak działało to u innych jednak jestem pewny, że właśnie w ten sposób to pulsowało u mnie. Plansza szachowa jest tutaj umieszczona oczywiście jako przenośnia i nie o podkadanie bierek i poruszanie figurami wbrew ogólnie przyjętymi zasadami tutaj się rozchodzi. Zawsze byłem pewny, że każdy alkoholik myśli i czuje tak jak ja... Na tych błędach zawsze się potykałem i tak jak u mnie, nie musi wcale wyglądać i u innych.. Ten post powyżej jest najważniejszym postem jaki napisałem, to jest cała esensja alkoholizmu, mojego i jak najbardziej prawdziwego z prawdziwych. I mówcie co chcecie warto było pisać ponad dwa lata, aby tak to właśnie zobaczyć... i co się stało to się stało ale dziękuję Jolce i Bogdanowi za to, że na ich forum mogłem dorosnąć.....
Post ten jednak pokazuje, jak niebezpieczna jest to choroba i niedocenianie uszkodzonej psychiki alkoholika może doprowadzić do prawdziwej tragedii..
Ciężko pracując można jednak na powrót odbudować ruiny swoich zgliszczy....
Ale o tym potem.....

Miłego dnia. Dziękuję Wiesiu i Mrucha no i Frankowi i Wam Wszystkim również.
I jeszcze raz przepraszam za słowa przyjęte za wulgarne. Przepraszam za błędy które jednak pojawiać się w mojej pisaninie będą, ja prosty człowiek jestem i do tego jeszcze przecież chory
pozdrawiam dziadziunio

[dora]

[dziadziunio]

[dora]

[dziadziunio]

[dziadziunio]

Jestem zły, sprzet zawirusowany poszedł do magika który troszkę go poczyścił. Chodzi szybko i wszystko jest prawie ok. Prawie gdyż zawiesił się skype, chciałem dziś pogadać z Wieśkiem a tutaj dupa. Partnerka chora już śpi a ja prosty człowiek nie potrafię sobie z tym wszystkim poradzić. Boję się aby nie zaraziła małej ale podobno w wypijanym przez nią mleku dostaje antyciała które ją chronią. Zaproponowałem abym i ja trochę tych antyciał przyjął ale mleka starcza tylko dla Fasolki... Za duży jestem i niczego już nie dostaję, chcę być znowu dzieckiem... Jak każdy chyba alkoholik Hi hi hi hi...
dobranoc. dziadziunio..
Wiesiu przepraszam jutro spróbujemy dać sobie z tym radę.
dobrej nocy Przyjacielu

[dziadziunio]

Nic mi dzisiaj nie wychodzi, trzeba iść spać....
Jutro będzie lepiej....
dziadziunio

[Wesus]

Co się odwlecze... Pogadamy jutro.

dobranoc Przyjacielu

[Halinka]

[Mariusz]

Cytat:

Jutro będzie lepiej....

No i jest ?

Trzymaj się, jedno jest pewne, choćby nie wiem jaka była dziura, zawsze można ją zasypać.
To chyba normalne że, im większa tym dłużej, ale da się każdą.

Pozdrawiam

[dziadziunio]

[Mariusz]

Cytat:

Musi więc być oddzwięk....

Będzie, trochę trzeba zaczekać, chociaż z drugiej styrony, im mniej nas po świecie chodzi, tym lepiej przecież