guciu - Czw Maj 06, 2010 21:19 kajadda ... dobrze, że jesteś ... 
dora - Pią Maj 07, 2010 16:10 Z moich zapiskow jak bylam na terapii: ...''Jednym z czestszych uczuc i zachowan DDA sa: -myslenie, ze roznia sie od wszystkich innych, -nadmierna odpowiedzialnosc albo calkowita nieodpowiedzialnosc, impulsywnosc, -dbanie o innych a nie o samych siebie, posiadanie ogromnego poczucia wlasnej wartosci -udowadnianie, ze stac ich na cos,bezustanne poszukiwanie potwierdzenia i uznania. Jednak istnieja pewne korzysci z bycia DDA przede wszystkim wrazliwosc na potrzeby innych ludzi oraz wiazaca sie z nia umiejetnosc empatii, wczucia sie w problemy innych oraz gotowosc do zaoferowania im bezinteresownej pomocy. Ponadto osoby z syndromem DDA posiadaja zdolnosc rozwiazywania problemow oraz sprawnego funkcjonowania w sytuacjach kryzysowych, wymagajacego szybkiego podejmowania decyzji. Cechuje ich rowniez duza odpornosc na stres, umiejetnosc trzezwego oceniania sytuacji oraz opanowanie. Bycie DDA jest bardzo trudne dopoki nie przejdzie sie terapii i nie uswiadomi sobie z jakim bagazem doswiadczen wyszlam z domu, w ktorym byl alkohol....'' dora - Pią Maj 07, 2010 17:07 ....'' Zyj ! Ciesz sie pogoda ducha ....I pieknem swiata dookola ....Zdobywaj sile otuche ....By cierniom - lękom podolac ! ....Dlaczego siebie nakrecasz ....Od rana az do wieczora ....Obwiniasz sie zadreczasz ....Stop starczy - refleksji pora ....Z pomoca potrzebna z gory ....Szczerze odwaznie stopniowo ....Popatrz w swa glebie - nie w chmury ....Wyrzezbij siebie na nowo !...'' (RF.....St. Szeliga) 
guciu - Pią Maj 07, 2010 19:31
... a Ty koleżanko nie masz co w nocy robić ?  ...
... a poważnie ... ... może spróbuj podłapać trochę dystansu do tego wszystkiego, co wydarzyło się w Twoim życiu ? ... wiem, że to trudne, ale warto spróbować ... daje to chociaż chwilę spokojnego oddechu ... a to czasami wydaje się być na wagę złota ... ... tak sobie pomyślałem, że odkąd udało mi się zdystansować do wielu rzeczy, jakoś łatwiej mi się żyje ... a jeszcze wiele przede mną ... ale, że waleczna ze mnie bestyja, to śmiem twierdzić, że podołam ... ... pozdrawiam ... buziolki śląc ... Gutek ...
bodziu - Pią Maj 07, 2010 20:27
To wszystko prawda jeżeli chodzi o kontakt; Ja dda- i np. bliscy. Bo jak w stosunku do siebie to stawaliśmy się bezradni ... przynajmniej ja tak mam, "dobro" innych, chęć (lub przymus) zadowolenia ich, dbania o ich "bezpieczeństwo",nawet myślenia za innych były tak silne że nasze potrzeby niknęły gdzieś w tłoku a czasami to przestawały istnieć.
Niby proste ale jednak trudne. Mnie pomogły książki, kiedyś jako sposób ucieczki od rzeczywistości a ostatni jako sposób na odwrócenie myślenia, coś przyjemnego, radosnego ... regularnie co dziennie o tych samych porach .Przez kilka dni się zmuszałem, szukałem odpowiedniej książki, ale w końcu weszło mi to w krew i czytam do dzisiaj... trzy razy dziennie po piętnaście minut. To mnie wycisza i sprawia przyjemność. pozdrawiam Halinka - Pią Maj 07, 2010 20:49
Kaja. może trochę mniej myśl. wyjdzie Ci to na zdrowie. 
Halinka - Pią Maj 07, 2010 21:43
Kochanie napisz coś więcej. .Popłacz to Ci ulży. Halinka - Pią Maj 07, 2010 21:49
Ja Ci mówię,że nie jest to żadna kara, tylko zbieg okoliczności.Tak w życiu czasem bywa, że nieszczęścia chodzą parami. Jeżeli możesz napisz więcej o stanie syna. dora - Pią Maj 07, 2010 21:50
...Nieszczescia chodza parami...
Moze flaszka wystarczy jako ofiara ? I niech sie odczepi od Was... Pisz, wykrzycz cala zlosc 
A jak syn, jaki stan? bacha - Pią Maj 07, 2010 21:54
guciu - Pią Maj 07, 2010 21:57
... Kajka ... ... nie musisz rozumieć ... nic nie musisz ...
... myślę, że nie ... jemu jest wszystko jedno ... a Ty jesteś tu ... między ludźmi ... ... co z synem ? ... ... trzymaj się Kajuś ... Tomasz ... andzia21520 - Pią Maj 07, 2010 23:01 Kajka głowa do góry ,wszystko będzie dobrze. Trzeba myśleć pozytywnie! Trzymaj się Mietek - Pią Maj 07, 2010 23:12
zgadzam się również. Kajku, nikt za wypadkiem nie wygląda, to przykre zrządzenie losu. Jak zdrowie syna, jak Twoje zdrowie. Jesteśmy prawie w takim samym położeniu. Mój syn też leży w szpitalu, kłopoty z sercem. A ma dopiero 25 lat. Wiem co czujesz, ale jaki my mamy na to wpływ? Mietek - Nie Maj 09, 2010 18:00 Kajku, a co u Ciebie? Jak zdrówko Twoje i syna? Pozdrawiam cieplutko 
dora - Nie Maj 09, 2010 18:17 Kaja ...odezwij sie prosze
|
||||||||||||||||||||||||||||||||
